Ik fiets vanochtend naar mijn werk, wordt links en rechts ingehaald door politiebusjes en hoor ambulances, ik denk nog even aan de arme drommels waarvoor het bedoeld zou zijn. Om 11 uur hoor ik het. Godverdomme, Theo van Gogh is vermoord!! WAAROM!!?????!!!
Ik kijk net met tranen in de ogen hoe duizenden mensen op de Dam staan in verbijstering, verdriet en kabaal makend… voor Theo, tegen mensen die messen trekken zodra ze voelen een discussie te verliezen, tegen de klootzakken die zich het recht toe eigenen het leven van anderen te ontnemen.
Kunnen we verdomme niet eens luisteren naar- en leren van elkaar? Kunnen we niet gewoon vrede hebben met afwijkende standpunten en afkomsten? Je kan niet je zin krijgen door het simpelweg met een mes in andermans borstkas te rammen.
Ik voel me ziek. Ik ben bang voor de dreigende waanzin. Ik veracht de onwil om te leren te respecteren en walg van mijn onmacht dit te kunnen veranderen.