Dronken van de histamine, cafeine en met een felle zon door mijn ‘amerikaanse agenten zonnebril’ liep ik over het plein op koninginnedag.
De drukte was -anders dan vorig jaar- te veel, toen halverwege onderweg naar huis… Ik hoorde het duidelijk, een meisjesstem: “Hee Peet”. Ik keek om, probeerde te zoeken. Ik zag niets, geen zwaaiend meisje, of herkenbare glimlach, dus ik had me verbeeld. Het was vast de hooikoorts.
Heb ik jou gemist? Lees je me wel?