Fotos: Crew Dinner

Niet iedereen was er, maar het was zeker heel gezellig. Het Crew Dinner schreeuwde om een vervolg.

Crew Dinner
Alles was prima, lekker optijd, lekker drinken, lieve mensen (zonder uitzondering), fijne ambiance. Lekker gedronken, erbij gegeten, heerlijk geklest en gelobbied voor betere secondairies voor de realiteit van tegenwoordig. Nouja, joe krijgt het punt wel, leuk.

Er is besloten maar iets te gaan doen als ‘De CrewBarr’; regelmatig met lieve mensen een biertje pakken for geen voor de hand liggende reden.
Zoals de Paus tegen de verzekeringsagent zei: ‘Gelukkig hebben we de fotos nog’:
https://sneaker.nl/photos/20040918.CrewDinner/. Veel plezier.

Fotos: Oorbeek in ‘t geheim

Oorbeek speelde in het geheim ergens boven de Mediamatic Salon

Oorbeek
Het was ergens boven in de grote blauwe kamer, en het was mooi en waaierig weer. Misschien de laatste mooie dag van het jaar?
Er waren best veel mensen, de muziek was goed, kinderen blij, het licht lag fijn en de camera had zitruimte voor alle 255 genomen plaatjes.

De plaatjes spreken meer dan managers: https://sneaker.nl/photos/20040912.OorbeekInTGeheim/. Veel plezier.

Vakantie is (voor nu) voorbij

Samenvatting van mijn vakantie in Koudum (Friesland): nat, stil, mooi, grijs.

Friesland
Het regende ongeveer negen van de 14 dagen dat ik er was, dus helaas niet zoveel fotos gemaakt (780). Maar wel fotos van het Nederlands Kampioenschap Fierljeppen (polsstokverspringen; ver springen dus, niet verspringen, hoewel dat ook gebeurde). En wat fotos van wat mooie luchten.

Fotos zeggen meer dan woorden: https://sneaker.nl/photos/20040902.Friesland/. Veel plezier.

dertig, tijd voor reflectie en de duik?

Ja hoor, tis zover, ik ben dertig. En nu? Was dit het?

De Duik
Vandaag ben ik totaal niet onder de indruk van mijn verjaardag. Ik moet nu iemand van dertig voorstellen die -in mijn gedachten- iemand is die op het punt staat kinderen te krijgen, twintig probeert te worden, of zich totaal ‘corporate’ omhoog probeert te slijmen (sorry Arthur).

Maar niets van dit alles. Ik ben een zwemmer in een dwangbuis, een kunstenaar met zijwieltjes, een blinde visionair en een dislectische dichter. Maar boven alles ben ik een twijfelende reiziger zonder landkaart, de nieuwe eigenaar van een bouwpakket zonder handleiding.

Alles is klaar: opleiding, bagage, zelfstandigheid, maar wat nu met dit alles te doen? Ik weet bijna zeker dat veel van mijn vrienden zich soms ook zo voelen, maar toch voel ik me alleen. Dertig betekend namelijk ‘Zo, en nu van je luie donder en zoek het maar uit’, niemand die zegt ‘Ren maar heel hard die kant op, dan komt alles goed’. Erg frustrerend.