Ik ben mateloos gefascineerd door Nederlandse taal. Ik ben vaak niet goed in het gebruik ervan op papier, maar in de spreektaal red ik me prima. Ik noem mezelf wel eens een semantisch fundamentalist, of een taalpurist. Hoe ik het ook went of keert, ik hou ervan om mijn taal in regels te vatten die logischer zijn dan de gebruikers taal is.
Een voorbeeld is om bijvoorbeeld mensen op te wijzen dat ‘uitprinten’ gewoon geen woord is. Er zijn prima alternatieven: ‘printen’ (mooi engels woord), ‘uitdraaien’, ‘afdrukken’, dus waarom zou men die niet gebruiken. Het klinkt erg triviaal, maar ik wil graag mijn mening uitten over mijn taal. Ik wil me niet houden aan de regels van de schrijftaal, of die van de normale spreektaal. Ik wil desnoods eigen regels opstellen en die respecteren. Nu ik er over denk, doe ik dat ook al in grote mate.
Mijn (verkortte) naam bijvoorbeeld is een grote speeltuin voor me. Peet. Kan je heel veel taal grapjes mee uithalen. Er zijn veel woorden die beginnen of eindigen op de klank ‘Peej’, het enige wat ik er achter hoeft te zetten is een ‘t’. Voorbeelden zijn: HTTPeet (het bekende Internet protocol), FTPeet (ander protocol), of mijn recent verworven titel samen met mijn naam: PeetIng, of PeetlIng. De laatste insinueert dat ik een kleine instantie van mezelf ben (ofzo).
Als laatste wil ik stellen: Internet moet met een hoofdletter begonnen worden. Het is een eigen naam, er is er maar één van, dus heeft het een naam, namelijk Internet. Sommigen stellen dat Internet met een kleine letten mag beginnen omdat het woord ingeburgerd is, nou dat is prima, maar dan mogen alle namen ook met kleine letters. Dan mogen de zinnen ook niet meer met hoofdletter worden begonnen, dat is immers onzin, we weten al dat de zin opnieuw begint, we zijn namelijk aan het begin van het blaadje, of we hebben net een punt gehad.Ik ben misschien fundamentalistisch onredelijk in mijn taalgebruik en toch wil ik spelen met mijn taal. Het is in elk geval niet consequent, heerlijk toch!