Langzaam raakt de yoghurtzeep op, de herinneringen worden zoeter, grappig hoe snel ze veranderen.
Morgen wordt het laatste beetje zeep van de vorige vakantie opgemaakt. Ik ruik nog even aan de vreemde fles, de geur van vakantie is het, niet die van yogurt en geneeskrachtige cactus extracten. Wat romantiseert een mens de fijne herinnering toch snel. Het gemis van het vakantiegevoel maakt plaats voor een hunkering naar de volgende vakantie, hoewel ik bijna zeker weet dat volgende keer naar een andere vakantie-stek ga.
‘t Is toch vreemd dat als je nog eens dezelfde vakantie zou kunnen beleven, het waarschijnlijk toch anders zal zijn. Ik zou noest opzoek gaan naar ‘hetzelfde gevoel’. Dat lukt natuurlijk nooit, of juist dat ik bepaalde dagen opnieuw wilt doen omdat de vorige keer het weer niet mee zat, of dat het gewoon niet binnen de vakantie periode paste. Vergeefs.
Ik berust me in de gedachten die een vriend met me deelde: volgende keer zal ik (nog) beter zijn in het ‘vakantie vieren’.