mediamatic, a tribute

Ik durf het nu te zeggen: het bedrijf waar ik vroeger werkte, dat was Underworld extase.

mixer.jpg

Het was de geest van Tomato. Okay: ik bedoel: we hadden allemaal grote speakers en draaide constant trans house of wat voor een genre Underworld in de vroege jaren ook tot behoorde. Heel hard, we namen tatoeages, hadden sex, leefde hard en zopen minstens even hard.

Het bedrijf heette Mediamatic, maar als je een bedrijf kon weergeven als een pak sinaasappelsap dan was de verpakking de naam en de inhoud de mensen. Van dat pak vond ik de inhoud het mooiste het was de meest sappige fruitige gezonde gelukkige sinaasappelsap ooit. Ik weet zeker dat er soms ook XTC en wat cocaïne in zat, dat kan bijna niet anders.

Ik ga geen afbreuk doen van deze mythe, het wás gewoon zo! Iedereen was (en is) mooi, iedereen was in harmonie en iedereen is nu mijn vriend en vriendin geworden tot deze dag toe … nu ruim 6 jaar later. Disharmonie kwam alleen voor als het nodig was, om nog meer samen te genereren.

De muziek: Underworld, Aphex Twin, Kruder en Dorfmeister, Ninja Tunes. En hard! Tenentintelende, botten jeukende liefde en muziek. Ja, ik mis het soms. De arrogantie naar iedereen, zelfs de hand die je voedde. De woede van plezier en de nachten doorwerken aan spullen die nooit het daglicht zouden zien. Man wat mis ik die tijd.

3 x 11 = peet, peter, peetst

Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Het is zaterdag 11 augustus. 33 jaar geleden was ik voor het eerst de eerste spruit van de familie Sneekes in Woerden, ofwel: it’s my birthday (melodie: In da Club – Fitty cent).

Ik heb zin! Ik ben lekker vroeg opgestaan (vanzelf, zonder wekker). Nu schallen de vrolijke klanken van XFM door mijn fijne appartementje, de was draait bijna, de afwas ligt te weken en de boodschappen wachten nog bij de Vormar.

Het is mooi weer, wolken, zon en fris … echt Peet weer, straks lekker hangen in het park met vrienden en familie. Hij is fijn! Enfin, maak er een mooie dag van, het is feest, peet, peter peetst!

zeep raakt op, goede herinnering

yoghurt

Langzaam raakt de yoghurtzeep op, de herinneringen worden zoeter, grappig hoe snel ze veranderen.

Morgen wordt het laatste beetje zeep van de vorige vakantie opgemaakt. Ik ruik nog even aan de vreemde fles, de geur van vakantie is het, niet die van yogurt en geneeskrachtige cactus extracten. Wat romantiseert een mens de fijne herinnering toch snel. Het gemis van het vakantiegevoel maakt plaats voor een hunkering naar de volgende vakantie, hoewel ik bijna zeker weet dat volgende keer naar een andere vakantie-stek ga.

‘t Is toch vreemd dat als je nog eens dezelfde vakantie zou kunnen beleven, het waarschijnlijk toch anders zal zijn. Ik zou noest opzoek gaan naar ‘hetzelfde gevoel’. Dat lukt natuurlijk nooit, of juist dat ik bepaalde dagen opnieuw wilt doen omdat de vorige keer het weer niet mee zat, of dat het gewoon niet binnen de vakantie periode paste. Vergeefs.

Ik berust me in de gedachten die een vriend met me deelde: volgende keer zal ik (nog) beter zijn in het ‘vakantie vieren’.

elke keer als ik ‘hop’ hoor

hop

Elke keer als ik ‘hop’ hoor of zeg, dan komt er een enorme grijns op mijn gezicht.

Het is een lang verhaal, maar je kent het fenomeen stopwoorden wel. Nu zijn dat meestal opvullers van stilte zoals ‘uuuhm’, of ‘duuuussss’. Dat is best irritant, maar op een gegeven moment had ik een ander stopwoord samen met Marijke (kijk ook even op haar leuke nieuwe 164 vragen blog). Je raad het al: ‘hop’, als afsluiting, de bezegeling van een handeling, hoe klein ook. We werden er gek van … heerlijk.

zieknisteck

ministek suske wiske

Buikgriep, wat een sof, een fijn weekend in de planning die sinds gisteren een duikvlucht nam naar het water waarin het uiteindelijk viel. Wat te doen?

Ik verzand maar in mijn standaard ziek-scenario, korte trip naar de Albert Hein; nieuwe Suske en Wiske, fruit en beschuit halen. En ik trek mijn nieuwe Ministeck tevoorschijn.

Voor iedereen die na 1985 is geboren: Ministeck is ‘schilderen’ door platsic nopjes in een raster te prikken. Die nopjes hebben net als Lego verschillende kleuren en groottes. Als je een fout maakt moet je het nopje eruit zien te priegelen, wat voor nagelbijters een críme is.

Helaas is Ministeck al een hele tijd onvindbaar bij de grote speelgoeddealers. Groot was mijn vreugde dan ook toen ik met drie doosjes van ‘the good stuf’ in de rij stond bij het Kruidvat. Ik kom mijn weekend wel door.