Even heel vlug wat promotiewerk. Ik heb na een korte race vandaag de Kunst en Publieke Ruimte website opgeleverd.
Lees voor meer informatie op mijn bedrijfsite: sneekes.net.
live: SKOR kunst en publieke ruimte
zeep raakt op, goede herinnering
Langzaam raakt de yoghurtzeep op, de herinneringen worden zoeter, grappig hoe snel ze veranderen.
Morgen wordt het laatste beetje zeep van de vorige vakantie opgemaakt. Ik ruik nog even aan de vreemde fles, de geur van vakantie is het, niet die van yogurt en geneeskrachtige cactus extracten. Wat romantiseert een mens de fijne herinnering toch snel. Het gemis van het vakantiegevoel maakt plaats voor een hunkering naar de volgende vakantie, hoewel ik bijna zeker weet dat volgende keer naar een andere vakantie-stek ga.
‘t Is toch vreemd dat als je nog eens dezelfde vakantie zou kunnen beleven, het waarschijnlijk toch anders zal zijn. Ik zou noest opzoek gaan naar ‘hetzelfde gevoel’. Dat lukt natuurlijk nooit, of juist dat ik bepaalde dagen opnieuw wilt doen omdat de vorige keer het weer niet mee zat, of dat het gewoon niet binnen de vakantie periode paste. Vergeefs.
Ik berust me in de gedachten die een vriend met me deelde: volgende keer zal ik (nog) beter zijn in het ‘vakantie vieren’.
waarom verkoop je ze dan niet gewassen!?
Ja, het kan bij de eerste keer wassen nog wel krimpen.
Ik heb dit al een paar keer gehoord bij het passen van kleding in een kledingwinkel. Wat -in hemels naam betekend- deze zin!? Wat willen ze bereiken?Ik bedoel, je past een broek, hij zit precies goed en dan zegt het meisje van de winkel dat de belangrijkste eigenschap van de broek (de perfecte pasvorm) nog kan veranderen als je ‘t voor het eerst wast.
Maar stel: als het dan waar is, dat de broek krimpt. Welke broek is dan een goed passend exemplaar? Hoeveel maten krimpt zo’n broek dan? Waar krimpt de broek, in de lengte, de breedte, alleen de broekzakken?
Was de broek dan eerst en hang um dan pas in de winkel! Dan heb je dat gedonder niet.
sneaker.fm 12 mesmerize
Jip, we hebben er weer een, een podcast op sneaker.fm. Geen woord over podcast-gear deze keer
Een beetje Bob Ross, een beetje MTV Party Zone en nog verwijzingen naar twee andere podcasts.
elke keer als ik ‘hop’ hoor
Elke keer als ik ‘hop’ hoor of zeg, dan komt er een enorme grijns op mijn gezicht.
Het is een lang verhaal, maar je kent het fenomeen stopwoorden wel. Nu zijn dat meestal opvullers van stilte zoals ‘uuuhm’, of ‘duuuussss’. Dat is best irritant, maar op een gegeven moment had ik een ander stopwoord samen met Marijke (kijk ook even op haar leuke nieuwe 164 vragen blog). Je raad het al: ‘hop’, als afsluiting, de bezegeling van een handeling, hoe klein ook. We werden er gek van … heerlijk.