Ik durf het nu te zeggen: het bedrijf waar ik vroeger werkte, dat was Underworld extase.
Het was de geest van Tomato. Okay: ik bedoel: we hadden allemaal grote speakers en draaide constant trans house of wat voor een genre Underworld in de vroege jaren ook tot behoorde. Heel hard, we namen tatoeages, hadden sex, leefde hard en zopen minstens even hard.
Het bedrijf heette Mediamatic, maar als je een bedrijf kon weergeven als een pak sinaasappelsap dan was de verpakking de naam en de inhoud de mensen. Van dat pak vond ik de inhoud het mooiste het was de meest sappige fruitige gezonde gelukkige sinaasappelsap ooit. Ik weet zeker dat er soms ook XTC en wat cocaïne in zat, dat kan bijna niet anders.
Ik ga geen afbreuk doen van deze mythe, het wás gewoon zo! Iedereen was (en is) mooi, iedereen was in harmonie en iedereen is nu mijn vriend en vriendin geworden tot deze dag toe … nu ruim 6 jaar later. Disharmonie kwam alleen voor als het nodig was, om nog meer samen te genereren.
De muziek: Underworld, Aphex Twin, Kruder en Dorfmeister, Ninja Tunes. En hard! Tenentintelende, botten jeukende liefde en muziek. Ja, ik mis het soms. De arrogantie naar iedereen, zelfs de hand die je voedde. De woede van plezier en de nachten doorwerken aan spullen die nooit het daglicht zouden zien. Man wat mis ik die tijd.
