Jawel, ik ben donderdag oom geworden … het is een meisje, ze heet Julia.
Ik was op cursus in Rotterdam (eigenlijk Capelle Schollevaar), toen ik smiddags een telefoontje kreeg van mijn broertje… ‘Dag Ome Peter’. Ik schoot bijna vol.
Inmiddels heb ik het meisje al gezien, ze is erg mooi, en heeft alles wat erbij hoort. Kijk maar naar mijn kleine rapportage van haar: Julia’s pagina
Het is een mooi woord, een die een bittere smaak met kracht verbind. Doorzettingsvermogen.
Ik denk dan aan guur, duwen en slagregen. Ultiem doel is: verlossing, bevrijding en lang gehunkerde gevoelens van euforie. Bij mislukking zijn de gevoelens puntsemetrisch en exponentieel. De bekende domper.
Hoe kom ik erbij? Nou, ik heb inmiddels mijn eeste eigen podcasts gemaakt. Er was geen geseling, geen guur, wel plezier en nieuwe dingen leren, maar de uitkomst viel tegen, ondanks voorbereidingen. Technisch stak e.a. prima in elkaar, maar de inhoud schortte er wat aan. Ik werk in het engels omdat ik weet dat in Amerika en andere non-nederlandse landen podcasting veel meer speelt en daarom wil ik daar ook verstaanbaar zijn, maar het blijft best moeilijk om in het Engels vlot een punt te maken en vooral om dan door te schieten naar het volgende punt. Al met al een fijn leerproces, erg confronterend.
Ik hou jullie op de hoogte
Soms is droef heel mooi. Neem deze mevrouw eens (klik op het plaatje voor de grote versie).
Vooral savonds in de herfst zie je mooie dingen die wellicht het daglicht niet verdragen of het juist nodig hebben.
Als ik nou zeg dat deze mevrouw geen pianolerares, maar een kroegbazin is in de pijp? En dat ze geen Madelief, maar Ans heet? Voelt gelijk anders hè. Kijk met je gevoel, geniet van het verhaal.