de vorm – Page 8 – Peter op sneaker.nl

Visuele patronen

Wil je weten welke standaardvormen er zijn voor interactie-ontwerp? Kijk dan snel op Welie’s patterns in Interaction Design

De genoemde ‘patterns‘ zijn veel voorkomende problemen in een bepaald vakgebied die al duizend keer zij opgelost en daarom zijn vastgelegd. Interactie-ontwerp is een vak(!) om gebruikers van een aplicatie (bijvoorbeeld een website of programma) visueel te sturen tot een bepaald gedrag wat leid tot optimaal gebruik van de aplicatie.

Ik weet dat de patterns al bestaan voor softwareontwikkeling, maar niet voor interactieontwerp. Blader er maar eens doorheen, het is echt nuttig als je een website wilt maken …

Gratis icoontjes

Stel, je maakt een web-applicatie, je heb eenvormige icoontjes nodig en je hebt geen zin om zelf te pixelen, kijk dan snel op famfamfam

silk icoontjes van famfamfam

De icoontjes zien er allereerst erg cool en smooth uit (zie plaatje bij deze blog), maar zijn ook nog eens onderhevig aan de Creative Commons Attribution 2.5 License, wat zoveel zegt, dat het niets kost om ze te gebruiken.

Okay, het moet wel passen bij de look van je web-applicatie, maar ze lijken mij prima geschikt voor een backend of admin-pagina voor je websites.

‘t Is eigenlijk tv om te luisteren hÃƒÂ¨?

Net van de TV3 uitzending: Hummy van de Tonnekreek was als gast uitgenodigd en beschreef het concept ‘radio’ met de titel van deze blog.

tonny

Wat is ze toch een blonde ouwe sok (enigsinds aan het uitrafelen) die Tonnie. Ze hoort een stukje van Rob Muntz nieuwe 747am radio-documentaire, en het floepte het er zomaar uit; dat het ‘eigenlijk tv om te luisteren is’. Dit alles gepaart met een onbevangen blik van haar, waar een (slaap) dronken pekinees jaloers op kan zijn. De rest van de gasten probeerde haar met plaatsvervangende schaamte te negeren.

Over onbevangen gesproken, een gedachte tussendoor: zou het zo zijn, dat er zoveel bagger gemaakt wordt voor TV omdat de makers nooit TV kijken omdat ‘het ze niet kan boeien’? Natuurlijk wordt deze opmerking wel geflankeerd door het geijkte: ‘Ja, er zitten wel goeien tussen, maar …. ‘. Hoe kan je iets beters/ anders maken als je niet weet wat je collega’s maken, of wat er totaal flopt en juist niet? Anyway, vreemde jongens die hilverdorpers

High Fidelity

In de zoektocht naar de ultime vorm heb ik soms nogal de hang naar vroeger. Dus nu opschoot; opa verteld. Vroeger had je zoiets als ‘Hi-Fi’….

High Fidelity (Hi-Fi) International is een logo vooral gebruikt door Philips. Het logo (zie foto), prijkte vroeger veel op speakers, radios en platenspelers (een soort CD-spelers, maardan met vinyl, groeven en een naald, in plaats van aluminium, putjes en laser-licht). Ik zocht al een hele tijd naar een goede foto van het logo, google bood geen soelaas, Simon mijn grote vriend (letterlijk en figuurlijk) echter wel. Hij weet vintage (oud, maar wel erg goed en cool) apparatuur op waarde te waarderen en heeft veel ervan rondslingeren.

Waarom is dit boeiend? Het logo is voor mij een soort stijl icoon. Ook als je kijkt naar de oplossing om de luidspreker te beschermen (een soort grove stof waar je bijna je handen aan openhaalt als je er al naar kijkt), zie je dat aan het ontwerp van die dingen veel aandacht is besteed. De term wordt overigens nogsteeds vaak gebruikt bij geluid-freaks, en andere mensen die buitensporig veel geld investeren in geluidsaparatuur en opnames.

Knarsende filmreel-scape

Misschien ziet de titel er erg vaag uit. Dat is expres, het is naar aanleiding van een vervulde uitnodiging van Sara Kolster en haar partner Derek Holzer.

Beide een kunstenaar met een missie, gaven afgelopen woensdag een multimediale performance in Montevideo. De performance behelste een live video montage van filmmateriaal (letterlijk) en dito geproduceerde soundscape. Beide ‘streams’ waren gebaseerd op materiaal wat het stel verzameld hebben in reizen door diverse buitenlanden die ze maakten in naam van hun stichting umatic. De performance had momenten van staccato loops naadloos gevolgd door rustgevend geruis van schelpen en beeldmateriaal van wat een roadmovie avant la lettre leek. Een en ander leek enigsinds te verwijzen naar de tomato-/ underworld-stijl van eind jaren 2000.

In dezelfde Montevideo is bijgeleverde foto gemaakt van de mulimedia-stellage van Candela 2. Ander stellages betroffen dezelfde magische combinatie van soundscaping en video-feedback als in het optreden van Sara en Derek.