Soms heb je dat: ik wil minder werken, ik wil leuke dingen doen, ik wil andere dingen doen. Ah f*ck it! Ik weet niet wat ik wil, wat moet ik toch doen? Waarom niet? Waarom doe ik het niet?
Dan is het toch leuk dat er ook anderen zijn met dat gevoel en er een stipje van maken met hints.
Klik op het stripje voor grotere en andere dagelijkse stripjes.
Dronken van de histamine, cafeine en met een felle zon door mijn ‘amerikaanse agenten zonnebril’ liep ik over het plein op koninginnedag.
De drukte was -anders dan vorig jaar- te veel, toen halverwege onderweg naar huis… Ik hoorde het duidelijk, een meisjesstem: “Hee Peet”. Ik keek om, probeerde te zoeken. Ik zag niets, geen zwaaiend meisje, of herkenbare glimlach, dus ik had me verbeeld. Het was vast de hooikoorts.
Heb ik jou gemist? Lees je me wel?
Afgebrandde bossen, die horen te roken, of zo’n machine bij een rockconcert, maar mensen, vooral meisjes/ vrouwen (die boeien me gewoon meer) die horen gewoon niet te roken.
Nee, dit is geen pleidooi voor meer gezonde mensen op de wereld! Dit gaat over de mensen die denken dat roken er stoer uitziet, of dat roken sensueel is. Dat is dus niet zo (schreef hij stellig). Natuurlijk is het een mening, mijn mening. En dat is: mensen die roken zien er stom uit…
Ik begrijp dat het lekker is en verslavend. Geen probleem daarme hoor en ik denk dat een rondje fietsen door de stad zelfs ongezonder is dan dezelfde tijd (mee)roken. Maar ik vind ook dat mensen zich stom voordoen als ze roken; het is alsof ze niet genoeg wilskracht hebben om niet vies te ruiken, of niet genoeg stijl om niet stom eruit te zien.
Een handig product voor bij elk pakje sigaretten: een verstuifer met lekkere lente geur, of geur van vers gewassen wol of zomer katoen, en natuurlijk een pakje kauwgom. Opvallend is ook de houding waarop er geconsumeerd word en de ‘handigheid’ bij het hanteren van het product. Men moet dan constant proberen de rook niet te mikken op de ander (wat is er mis met gewoon uitademen in plaats van alles alle kanten op te blazen?). Mij lijkt het overduidelijk dat als je jouw adem moet verbergen voor anderen, mensen het ook echt niet waarderen dat je rookt. En dit is zelfs iets waar je iets aan kan doen: niet roken. Om maar niet te spreken van de ‘noodzaak’ te pas en te onpas een gezelschap te verlaten om er een op te steken, alsof er een medische noodzaak is.
Je begrijpt, het bevalt me niets.
Dan nog een rondje vragen: waarom hoeven rokers geen rommel op te ruimen? Waarom kunnen die klote dingen zomaar op de straat gemikt worden? Waarom denken ouders -met een kind achterop- dat het kind geen of minder last heeft als ze roken tijdens het fietsen? Als je goed kijkt naar zo’n dampende ouder op de fiets, dan zie je dat alle rook zich precies verzameld achter de rug van de roker zodat het kind er volop van kan genieten.
Nogmaals, rokers, mensen het is me om het even, doe wat je moet, geniet er ook van, maar bij mij heb je direct punten minder.
Ik heb tijdgebrek. “Wie niet” hoor ik je zeggen. Anyway, ik ben vandaag fijn bij de klant geweest.
Na maandenlang programmeren is dat een fijne afwisseling en geeft dat een nieuw perspectief en wederzijds begrip… ook veel “dit hadden we veel eerder moeten doen” momenten. Mensen zijn in persoon veel liever en eerlijker dan over de mail, waar vaak toch formeel geschreven wordt om een helder, maar vriendelijk bericht te wisselen. Persoonlijk gaat er een grapje tussendoor en voel je meer wat er echt speelt en waarom sommige dingen gaan zoals ze gaan. Dus echt fijn, vermoeiend, maar fijn.
Hihi, nu past dit stukje helemaal niet meer bij de podcast … nouja, lekker belangrijk .. . Essentie: ik ben nog wel een weekje of twee zoet met deze meneren, maar het zit wel snor.
Podcast: Play in new window | Download
In de macht van passiviteit is alles onbereikbaar, in gedachten loopt werkelijkheid weg met de elf van utopie.
De afspraak met het onbereikbare meisje Bianca Tan. Ze is de teruggehouden onbevangenheid verpakt in fijne gelaatstrekken met prettige kreukeltjes naast de ogen die verwachtingsvol de bakker zijn werk ziet doen. Accepteerd
Het werk wat niet wil wat ik nodig heb. Het moet mooi, rusten en kloppen, maar de anderen willen alleen snel, schrokken en zoveel mogelijk. Big bang, groot geld en urgent is hun levenswijze, terwijl ik genieten, prettig en drijven wil. In gepaste snelheid, muziek, sfeer en stijl natuurlijk.
Dansen, muziek, slank, roes, hout, licht, ongegeneerd, luid, maken, snijden zonder bloed, zoenen met passie die kernfusie benaderd, fabels vertellen en beleven, tekeningen die leven, geluid wat je warm maakt en laat huilen, het zwetende meisje na een uur.