prachtige heupen

Wat is het toch? Dat ik je vast wilt pakken; mijn armen om je heupen.

Ik druk jouw truitje tegen mijn oor.
Het is van dat rekbare stof, zijdezacht, mijn eendagsbaard klit zich vast.
Mijn wang raakt een stuk van de spijkerstof van je broek.
Zachtjes knijp ik in je bil.
Ik zucht en bij het inademen ruik ik de versgewassen stof en een vleugje van Chanel.
Wat kan mannengeluk toch eenvoudig zijn,
Zomaar jouw prachtige heupen.

3 x 11 = peet, peter, peetst

Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Het is zaterdag 11 augustus. 33 jaar geleden was ik voor het eerst de eerste spruit van de familie Sneekes in Woerden, ofwel: it’s my birthday (melodie: In da Club – Fitty cent).

Ik heb zin! Ik ben lekker vroeg opgestaan (vanzelf, zonder wekker). Nu schallen de vrolijke klanken van XFM door mijn fijne appartementje, de was draait bijna, de afwas ligt te weken en de boodschappen wachten nog bij de Vormar.

Het is mooi weer, wolken, zon en fris … echt Peet weer, straks lekker hangen in het park met vrienden en familie. Hij is fijn! Enfin, maak er een mooie dag van, het is feest, peet, peter peetst!

geen opname of foto apparatuur op live earth alert!

Hoe is het mogelijk?! Ik dacht, ik ga verslag doen van “live earth alart” in het westerpark, Amsterdam. Dus ik heb mijn fijne groothoeklens bij me en mijn audiorecorder, klaar voor een fijn verslag. Toen kwam ik dit bord tegen. Bah, weer een staaltje kortzichtig gedrag.

No Camaras allowed at Live Earth Alert Amsterdam!

Waar zijn ze bang voor? Dat er fotos gemaakt worden van artiesten, of dat er mensen leuke fotos van elkaar maken op het terrein? Dit is toch een festival over het milieu, een sociaal ‘event’? Ik snap het niet. Ik vermoed dat MoJo KloJo weer met zijn vingertjes belangen behartigd die niet bestaan. Ach, laat maar, ik ga wel een koekje eten voor het milieu, voordat ik mijn fotos en verslagen belangrijk ga vinden.

Overigens: ik wil niet zuur klinken (ach, misschien ook wel), maar ik heb nog nooit zoveel artiesten vals horen zingen als ik nu doe op Radio3 live verslagen van de diverse concerten van Live Earth Alert.

vanuit amsterdam aan jou

schipperstrui_1.jpgOch, de zomer is over, de winter is nabij, ik ben moe en moe en moet opletten dat ik niet moeder wordt, of moedeloos.

Nee, alles gaat prima. Ik heb veel tijd om te praten en te lezen, veel tijd om te luisteren en te kijken. Genieten van luisteren, want ik hou ervan, ik wil naar mooie dingen luisteren; het ontspannen van het verhitte metaal in mijn olieradiator, de schipperstrui die schuurt langs mijn etmaal oude baard, het gekraak van mijn goedkope bureaustoeltje. Ja het is een stoeltje… klein, lief en vertrouwd, mijn schuurpaal en steun in de rug bij moeilijke en vermoeiende digitale en liefde momenten.

Spannende dingen gebeuren ook nogsteeds. Net gepraat met iemand uit Amerika, een mede geluidenmeneer. Helaas de huisverwarming van een lieve vriendin gemist en ook nog de gordijnen collectie van een andere bekende. Ik had er ook willen zijn, ik wil een kwantum atoom zijn: instaat om op meerdere plekken tegelijk te zijn zonder energie te verliezen. Ik wil overal stralen, maar dat gebeurt gewoon niet, de wetenschap is nog niet zover. Maar boven alles wil ik niet gaan bezuinigen, mezelf sparen of kalmer aan. Ik moet juist meer, harder, gepolariseerder. Niet om mezelf interesanter te maken, maar om een gevoel van “dat hebben we toch even gedaan” te krijgen, of “die gaat in de boeken” momenten.

Het sociale leven bestaat net als vele fysica proberen te bewijzen in de natuurkunde, voor het grote deel uit niets. Niet eens vulling, of normale saaie dingen, nee donkere materie. En dan niet van die spookmuziek erbij, nee gewoon leegte. Toch jammer, we moeten eigenlijk al die sociale atomen bijelkaar brengen:-).