het ‘wat doet dat erin?’-niet-meer-eten dieet

Het is moeilijk om te dieeten en vaak nutteloos als er geen levensstijl verandering bij zit, dat is de reden waarom ik er eigenlijk nooit aan heb gedaan. Toch ga ik er één proberen en dat is het “ingrediëntenlijstjes lezen en spullen met vreemde ingredienten niet kopen”-dieet (we zoeken nog een leuke naam).

Het viel me een hele tijd geleden al eens op: Je leest tijdens het eten uit verveling de lijstjes op de verpakking van  ‘optimel’ en dan valt het op dat er best veel dingen zitten in die je niet verwacht (dus eigenlijk meer SubOptimel). Twee dingen vielen echt op: maiszetmeel en aspartaan. Wacht even, dit is toch yoghurt fruit drank? Dan is de lijst toch: yoghurtculturen, fruitsap, melk en suiker misschien? Wat doen vreemde dingen dan in het drankje? Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom ze de meeste van dit soort drankjes ook geen yoghurtdank mogen noemen.

In het kort is het antwoord op de ‘wat doet dat erin’-vraag respectievelijk: vul/ verdikkingsmiddel omdat het drankje verdunt wordt met water en vervanging voor suiker. Nu ben ik niet paranoide over ingrediënten met kreten als: ‘aspartaan is evil’ of ‘mais zetmeel verwekt kanker’. Ik hou echter wel van pure producten (overigens, Mona Puur: niet zo ‘puur’). Het lijkt me dus wel een fijn voornemen om meer pure producten te kopen en minder ‘rommel’.

Goed, vandaag ging de missie los: ik was laat, vanuit het werk de supermarkt in; en dan voordat het product het mandje in mag checken of er glucose-fructose siroop in zit, of gemodificeerd mais zetmeel. Ik heb die twee gekozen om dat ik vind dat mensen gewoon suiker mogen gebruiken en omdat ik graag een bakje erwtensoep wil en geen gemodificeerde maissoep. Die siropen zijn de goedkope variant van suiker en helaas niet zonder reputatie, bovendien vind ik vind suiker gewoon lekkerder en zowel erwtjes als mais hebben hetzelfde effect, maar de een is goedkoper en de ander niet.

Enfin: de uitslag: geen hopjes vla (wat doet mais-zetmeel daarin??), geen erwtensoep (glucosesiroop én maiszetmeel), geen kruitkoek (dito), geen ijsthee (wederom glucosesiroop) en het belangrijkste (dit gaat echt aan mijn hart) geen rozekoek bij de koffie (echt heeel jammer).

Wat nu? Ik ga zoeken, zoeken naar pure en eerlijke (en waarschijnlijk zelfgemaakte) alternatieven, want ik hou wel van lekkere erwtensoep, rozekoek en hopjesvla.

het nieuwe kijken, januari 2010

Hierbij een quote van een commentaar die ik zojuist op flickr gaf. Aanleiding is het ‘het nieuwe kijken’, de nieuwe manier om content tot je te nemen, als alternatief op publieke omroep programmas, maar wat mij betreft voor alle TV.

Beetje off topic, maar ik werd gegrepen door de onderwerpen hierboven, dus “bare with me”.

Ik kijk ook met Plex en iTunes. Plex vooral films en live streams, iTunes voor podcasts. De tv tuner gaat alleen aan om te controleren dat er nog steeds 98% non-relevante programma’s uitgezonden worden, afgewisseld met non-relevante reclame (ik ben niet tegen reclame overigens, maar ik wil maatwerk).

TV is inderdaad passé, niet door wat ze maken, maar door de manier waarop ze het publiceren. Waarom moeten we wachten op media? Gewoon aanklikken en gaan, toch? Zodra het geproduceerd is, kan je kijken. En vooral: tot in de eeuwigheid terug zien wat er ooit is gemaakt. Af en toe wil je gewoon het nieuws van 1999 terugzien, of Tita tovenaar aan jongere vrienden laten zien.

Realtime/ Live is alleen interessant voor nieuws, interactief en events. En erg duur om te produceren.
Dat geld kan men beter investeren in goede/ gerichte/ diepgaande/ achtergrond content, niet avondvullende meuk, of ander spul wat voor ‘prime time’ moet doorgaan. *grom*

Overigens, betreffende het “Een Vandaag” filmpje: best naïef van de NOS dat ze denken dat ze onafhankelijke berichtvorming hebben. Laten we afspreken dat iedereen we een beetje kleur geeft door selectie en voorkeur.
En Vincent Everts: koop eens een statief of zet een steadycam op je Segway 😉

Over niche en content waarvoor ik betalen wil (en ook doe) gesproken: ik kijk naar live.twit.tv, en noagendashow.com

Notitie: meer verfijning volgt: eerst even mijn werk afmaken.

Links:

Zotonic is zó gaaf!

Een tijdje geleden heb ik een filmpje gemaakt voor Zotonic, hèt gaafste CMS ooit, geschreven in Erlang.

Marc Worrell, de architect van Zotonic is een goede vriend en bij het uitproberen van Zotonic, bood ik gelijk aan om te helpen met het verspreiden van het nieuws. Erg belangrijk: Zotonic is Open Source, dus gratis en open om uit te breiden en te verbeteren (alsof dat nog kan).

Enfin, ik heb met ScreenFlow een screencast gemaakt om mensen te laten ervaren hoe gaaf Zotonic is, zonder persé de installatie te hoeven doen (niet dat het moeilijk is).

Zotonic, The Erlang CMS from Sneaker Peet on Vimeo.

gadget: shure SM57

Ik sta bekend als iemand die wel van een gadget of negen houd. Ik heb geen telefoon, ik heb een smartphone, ik heb geen computer, maar ik heb een Mac. Ik heb geen camera, ik heb er zes en allemaal zijn ze speciaal.

Shure SM57 Beta
Shure SM57A Beta

Het nadeel van al die gadgets is dat ze morgen oud nieuws zijn. De telefoon is na aankoop al drie keer ingehaald door telefoons met meer zenders, betere ingebouwde camera’s en virtuele toetsenborden, waar je nog sneller RSI van krijgt. Datzelfde geld voor de computer en camera’s, die zijn een week na aanschaf links en rechts ingehaald door kleinere varianten met meer puntjes die nog sneller avondvullende IMAX films kunnen opnemen, bewerken en afspelen. En dat alles zonder te veranderen in een zogenaamde kniekachel.

Naast al die ‘normale gadgets’ als telefoons, mp3 spelers en camera’s ben ik ook nog een fervent gebruiker en spaarder van audio-opname gadgets, zoals microfoons (acht stuks en het einde is niet in zicht), koptelefoons (ik kon er zo snel zeven vinden), kabels (meters en meters) en hoge kwaliteit geluidrecorders. Daaruit heb ik een greep gedaan en voor u gekozen: de Shure SM57 microfoon. Je kan denken: “Wat een suffe keuze. Wat is daar nu bijzonder aan?”, maar dat zal je verbazen! Dit is een microfoon met een verhaal.

Uitgevonden in de tijd dat Led Zeppelin nog pubers waren en gadgets gemaakt werden met schroevendraaiers, hamers, popnagels en hoogovens. Dit is een design wat letterlijk de tand des tijds heeft doorstaan. Natuurlijk is die van mij een stuk nieuwer (een jaar of drie), maar er zijn bands die zweren bij hun in 1974 gekochte SM57. Er doen zelfs verhalen de ronde van SM57‘s die de rock-, punk- en garage periodes zonder noemenswaardig kwaliteitsverlies hebben doorstaan.

Even een opsomming wat microfoons gemiddeld doorstaan: vervoer in kratten die meer dan 80 graden heet worden, of juist bewaard bij -20, avond aan avond bombardementen van consumpties, zowel uit de mond van de zanger als in de vorm van bier uit het publiek, vallen op de grond, verkeerd aangesloten worden met teveel stroom en natuurlijk de openluchtconcerten in de stromende regen. Deze rakkers zijn wat je noemt: “robuust”.

Wat mij vooral aanspreekt is het feit dat deze microfoons nu nog gemaakt worden zoals ze dat meer dan 45 jaar geleden al deden; het ontwerp was áf. Geen kleurenschermpjes erbij, of firewire 800, geen anti-aanbak lagen of microssjips; gewoon een stuk staal, wat geweven metaal, een magneetje met een membraan en wat weerstandjes erbij: klaar!

Grappig genoeg is hij ontworpen als drummicrofoon, maar bleek al snel erg geschikt voor stemgeluid, daardoor heeft de SM57 ook zijn momenten in de schijnwerpers heeft gehad. Voor alle presidenten Bush is hij dé persconferentiemicrofoon geweest en werd hij gebruikt door zangers als K T Tunstall, , Tom Petty, Madonna, Bjork, Black Crowes, Lenny Kravitz en INXS.

Een tijdloze gadget.