nog nooit zo kort

Ik heb tijdgebrek. “Wie niet” hoor ik je zeggen. Anyway, ik ben vandaag fijn bij de klant geweest.

Na maandenlang programmeren is dat een fijne afwisseling en geeft dat een nieuw perspectief en wederzijds begrip… ook veel “dit hadden we veel eerder moeten doen” momenten. Mensen zijn in persoon veel liever en eerlijker dan over de mail, waar vaak toch formeel geschreven wordt om een helder, maar vriendelijk bericht te wisselen. Persoonlijk gaat er een grapje tussendoor en voel je meer wat er echt speelt en waarom sommige dingen gaan zoals ze gaan. Dus echt fijn, vermoeiend, maar fijn.

Hihi, nu past dit stukje helemaal niet meer bij de podcast … nouja, lekker belangrijk .. . Essentie: ik ben nog wel een weekje of twee zoet met deze meneren, maar het zit wel snor.

onbereikbaar 2007

In de macht van passiviteit is alles onbereikbaar, in gedachten loopt werkelijkheid weg met de elf van utopie.

De afspraak met het onbereikbare meisje Bianca Tan. Ze is de teruggehouden onbevangenheid verpakt in fijne gelaatstrekken met prettige kreukeltjes naast de ogen die verwachtingsvol de bakker zijn werk ziet doen. Accepteerd

Het werk wat niet wil wat ik nodig heb. Het moet mooi, rusten en kloppen, maar de anderen willen alleen snel, schrokken en zoveel mogelijk. Big bang, groot geld en urgent is hun levenswijze, terwijl ik genieten, prettig en drijven wil. In gepaste snelheid, muziek, sfeer en stijl natuurlijk.

Dansen, muziek, slank, roes, hout, licht, ongegeneerd, luid, maken, snijden zonder bloed, zoenen met passie die kernfusie benaderd, fabels vertellen en beleven, tekeningen die leven, geluid wat je warm maakt en laat huilen, het zwetende meisje na een uur.