Bob Ross Rules! There…

Jawel! Vandaag zag ik hem weer sinds tijden op AT5: Bob Ross, the joy of painting

Bob Ross
Bob Ross was een schilder met een bepaalde schilderstijl (wet-on-wet) waarmee hij mensen via tv-programma’s en video’s en boeken leerde schilderen. Helaas is hij een jaar of negen geleden gestorven, maar zijn programma’s worden nogsteeds uitgezonden door AT5. Ik dacht dus dat ik er al een stukje over had geschreven, maar na raadpleging van Google, bleek dat niet het geval.

Nogmaals: Bob Ross is cool! Waarom? Omdat hij goed kan schilderen: nee, omdat hij vriendelijk is voor dieren:nee, omdat hij enorm goed verkoopt: nee. Bob is cool omdat hij zo bizar lief en jaren 70 is in zijn programma’s, zijn zalvende stem, zijn enorme ‘afro’ en zijn geweldige uitspraken. Deze combinatie zorgt ervoor dat Bob erg fijn is om te zien rond een uurtje of middennacht, als je met een lichte kegel nog even napiept van je avondje uit.

Nog wat beroemde quotes van Bob: ‘We don’t make mistakes, we make happy little accidents’, ‘Nature doesn’t like even numbers, but put in as many trees as it takes to make you happy. Trees need friends too.’. ‘This is your world; you control it. See? Maybe a little path lives right here, a happy little path.’, ‘happy little clouds’ or ‘pretty mountains’ en als uitsmijter: als iets gelukt is op het canvas: ‘There…’, briljant.

Fotos: Museum n8 2004 met p8

Mooi weer, goed werkende pijnstillers, veel mensen, goeie camera: de ingrediënten voor een geslaagde Museum n8 2004

n8 met p8
Ik heb weer genoten! Van een uurtje of 21:00 tot 01:00 heb ik op mijn Burco’tje in Amsterdam rond gebanjerd. Van Verzetsmuseum, via de trams, Hermitage Amsterdam, langs Foam (te veel mensen), langs de Appel (ook lange rij), in de Amsterdams Historisch Museum, de Beurs van Berlage en uiteindelijk de Westerkerk.
Een feest van verkenning van musea. Ik ben bang dat ik er nog veel ben vergeten, maar volgt jaar worden die onderzocht.

Vooral de openingsfeestjes zijn mij helemaal ontgaan, alsmede de echt grote musea (stedelijk en van gogh). Maar boven alles: heel gezellig. Veel mensen die gezellig in de rij gaan staan, genieten en lezen. Alle supposten erg relaxed (‘Nee meneer, u mag hier niet binnen met champagne’).

Ga snel naar de fotos

Mooie geluiden en beelden: Play

Kristin Scott Thomas - PlayAlan Rickman - Play

Net op TV (TV3) gezien: Play (http://www.imdb.com/title/tt0268536/); een verfilming van het toneelstuk Play van Samuel Beckett, verfilmd door Anthony Minghella.

Ik heb deze film al eerder gezien, indrukwekkend opgemaakte mensen (twee vrouwen, één man), in reuze urnen met alleen hun hoofden die uitsteken. De drie acteurs (Alan Rickman, Kristin Scott Thomas, Juliet Stevenson) murmelen in monotoom en hoge snelheid over een driehoeksverhouding.

Tis niet ech makkelijk te begrijpen waar het nou echt over gaat, maar ik was vooral gegrepen door de sfeer, de geluiden en de beelden. De beelden lijken door het hoge contract en de weinige kleuren de uitdrukkingloze gezichten te versterken in hetgeen wat ze zeggen. Het geluid is -op wat klein soundscaping na- alleen dat van de stemmen. Vooral Rickman’s stem is karakterstiek en past prima bij die van de vrouwen, niet luid, bijna fluisteren gemurmel wat opzich al een soundscape is.

Eerste verdieping: Theo van Gogh is dood

Een heftige blog over de moord op Theo lees ik nu zo achteraf. Een beetje ondiep en … nouja, erg geëmotioneerd. Dat klopt natuurlijk wel, maar ik wil er in navolging van Arie Altena wat meer diepte aan geven. Ik laat zijn kunstenaarschap buiten beschouwing aangezien dat in deze context niet ter discussie staat, zijn opiniewerk des te meer.

Theo van Gogh betekende voor mij persoonlijk niet veel. Ik wist wie het was, wat hij deed en (naar mijn mening) wat hij probeerde te bereiken. Ik ken iemand die Theo persoonlijk kent en leef zowiezo erg mee met alle mensen die Theo nauw aan het hart lagen. Ik kan me gelukkig niet voorstellen hoe het is iemand op deze oneerlijke manier te verliezen.

Wat ik persoonlijk belangrijker vind, zijn de golven die Theo maakte in de maatschappij en -nog boeiender- waarom die golven er zijn en waarom wij die golven zo interessant vinden en zo opvallend vinden.

Okay duidelijker: Theo van Gogh kreeg het voorelkaar om mensen aan het denken te zetten door te provoceren. Een vriend zei tegen mij dat hij mensen kwetste om het kwetsen en dat hij daarom zelf ook een boef was. Ik ben persoonlijk nooit door hem gekwetst. Ik denk echter dat de ware reden van zijn gedrag is dat hij soms kwetste om een reactie los te maken, zeg maar: om de schil van fatsoen los te weken en de échte mening op tafel te krijgen, of om zijn gelijk te halen. Ik geef toe dat het bij een persoonlijk gesprek een erg zwaar middel is, maar ik denk dat hij in zijn enthousiastme daar niet zo’n zicht op had. Ik geloof overigens niet dat een bevolkingsgroep zich gekwetst mag voelen, dat is irrationeel. Net zo irrationeel als de generalist die het probeert te doen. Nu voel ik me ook niet echt deel van een bevolkingsgroep, dus moeilijk te kwetsen als zodanig.

Helaas lijken de discussiemethoden van Theo hem fataal te zijn geweest, zowel in het echte leven, als in zijn (volgens mij) doel als opiniemaker (afschuwelijk woord). Volgens mij wilde hij namelijk waarheid en puurheid in cultuur en samenleving bewerkstelligen, weg met de facades en op tafel met de waarheid om van daar uit verder te werken naar puurheid. Zijn methode en de bijverschijnselen daarvan (under statement) overstemde echter het doel wat hij bereikte en wilde bereiken.

Tot slot: was ik het in discusies met hem eens? Soms, maar ik denk dat zijn methoden te vaak in de weg lagen voor het doel waar ze gebruikt voor werden. Ik erken de effectiviteit van het middel, maar zie ook dat het soms is als het inzetten van zwaar medicijn met heftige bijwerkingen voor (soms) relatief onbelangrijke issues.

Theo van Gogh is vermoord

Ik fiets vanochtend naar mijn werk, wordt links en rechts ingehaald door politiebusjes en hoor ambulances, ik denk nog even aan de arme drommels waarvoor het bedoeld zou zijn. Om 11 uur hoor ik het. Godverdomme, Theo van Gogh is vermoord!! WAAROM!!?????!!!

Theo van Gogh
Ik kijk net met tranen in de ogen hoe duizenden mensen op de Dam staan in verbijstering, verdriet en kabaal makend… voor Theo, tegen mensen die messen trekken zodra ze voelen een discussie te verliezen, tegen de klootzakken die zich het recht toe eigenen het leven van anderen te ontnemen.

Kunnen we verdomme niet eens luisteren naar- en leren van elkaar? Kunnen we niet gewoon vrede hebben met afwijkende standpunten en afkomsten? Je kan niet je zin krijgen door het simpelweg met een mes in andermans borstkas te rammen.

Ik voel me ziek. Ik ben bang voor de dreigende waanzin. Ik veracht de onwil om te leren te respecteren en walg van mijn onmacht dit te kunnen veranderen.