klok met muziek én kleding video??

Ik zal je eerlijk vertellen: Ik weet niet wat dit is, anders dan KONTSCHOPPEND GOED! Leuke muziek, fijne fullscreen film én een klok! Wat wilt een mensch nog meer.

Wacht even tot het balkje onderaan zich helemaal heeft gevuld. En als je volledig scherm video met dansende japanse meisjes wilt zien, klik dan op het filmpje. Tis gewoon grappig 🙂

Maar niet alleen grappig, maar ook een voorbeeld van een virale site. Vlot, geestig en leuk genoeg om met je vrienden te delen. De site heeft meer om dat te faciliteren, nette integratie code (zoals voor dit blog), archief van voorgaande seizoenen vernoemd naar kledingstukken… zou hier een Japans kledingmerk achter zitten? Best slim zo.

Voor designers is dit natuurlijk gesneden koek

De natuurlijke tegenhanger van de softwareontwikkelaar is de designer. Dat is wat ze vaak zeggen. Maar ik zie het meer als yoghurt en kiwies, totaal anders, maar samen maakt het de beste shake ooit.

Sinds kort ben ik weer vaker getuige en lees ik meer over de processen die designers en andere conceptuelen doorgaan om van een vaag onderbuik gevoel naar een concreet product te komen. Een uiterst mooi proces, een vak wat ik me ook eigen wil maken.

Ze nemen zichzelf en de klant aan de hand door oefeningen te doen, bijna spelletjes die leiden tot een kaart van ideeën. Die op die kaart (of kaarten) wordt dan samen met de klant een episch centrum bepaald. Dat episch centrum van ideeën is de kern van hetgeen wat gebouwd moet worden, zeg maar een profiel van hoe het eruitziet en hoe de gebruiker het ervaart. 

Hieronder zie je een mooi voorbeeld van een slideshow gemaakt door Leah Buley hoe je samen tot een mooi idee kan komen.

[slideshare id=357918&doc=uxteamofone-1208413700270768-8&w=550]

mediamatic, a tribute

Ik durf het nu te zeggen: het bedrijf waar ik vroeger werkte, dat was Underworld extase.

mixer.jpg

Het was de geest van Tomato. Okay: ik bedoel: we hadden allemaal grote speakers en draaide constant trans house of wat voor een genre Underworld in de vroege jaren ook tot behoorde. Heel hard, we namen tatoeages, hadden sex, leefde hard en zopen minstens even hard.

Het bedrijf heette Mediamatic, maar als je een bedrijf kon weergeven als een pak sinaasappelsap dan was de verpakking de naam en de inhoud de mensen. Van dat pak vond ik de inhoud het mooiste het was de meest sappige fruitige gezonde gelukkige sinaasappelsap ooit. Ik weet zeker dat er soms ook XTC en wat cocaïne in zat, dat kan bijna niet anders.

Ik ga geen afbreuk doen van deze mythe, het wás gewoon zo! Iedereen was (en is) mooi, iedereen was in harmonie en iedereen is nu mijn vriend en vriendin geworden tot deze dag toe … nu ruim 6 jaar later. Disharmonie kwam alleen voor als het nodig was, om nog meer samen te genereren.

De muziek: Underworld, Aphex Twin, Kruder en Dorfmeister, Ninja Tunes. En hard! Tenentintelende, botten jeukende liefde en muziek. Ja, ik mis het soms. De arrogantie naar iedereen, zelfs de hand die je voedde. De woede van plezier en de nachten doorwerken aan spullen die nooit het daglicht zouden zien. Man wat mis ik die tijd.