Dans: First To The Right Second To The Left en Moisture Rocket


De week, dansweek. Twee keer met Marc naar dans geweest. Twee keer een succes, maar de tweede keer (afgelopen vrijdag) een daverende.

First To The Right Second To The Left
foto: Robert Benschop

Misschien was de interesse van al de danseressen die we al van eerdere voorstellingen kenden een veeg tegen dat het mooi zou worden. De avond begon met ons die telaat waren, maar toch net optijd omdat de avond ook later begon. De inleiding werd gegeven door Marcelle Schots, zelf ook een danseres, theater maker en journalist. Een iet wat stijfjes, maar wel boeiende inleiding over de achtergrond van Neel Verdoorn en Kenzo Kusuda.

Kenzo Kusuda was als eerste aan de beurt. Met zijn danspartner Dagmar Bock speelt hij Moisture Rocket. Een ijsinwekkend emotioneel stuk. Het is een heel sterk staaltje dansen, hij nogal bonkig, maar wel lenig en zij nog een stuk flexibeler zetten een mooi stuk met grote complexiteit en zeer krachtige emoties met handen en gezichtsuitdrukkingen.

Het stuk van Neel Verdoorn First To The Left Second To The Right (ze danst niet (meer) zelf) werd uitgevoerd door Eva Maria Christ, Ingetje Wielenga, Yanaïka Holle, Anouk Cappuyns, Henna Lee, Anouk Cappuyns en Diah Ayu Ariyati. Neel verzon het als een monosex stuk, dus alleen vrouwen, volgens Marcelle een bewuste keuze omdat op die manier geen onnodige spanning of spel gezocht kan worden tussen de tegengestelde sexes. Net als het stuk van Kenzo, is de muziek ook van deze erg sterk, wellicht meer ondersteunend, maar zeker erg verzorgd.

De aftermath is bij de Melkweg altijd erg fijn, omdat je dan ook nog eens kan handje schudden met de betreffende dansers, of ze in elk geval ‘in het echt’ te zien. Het was ook deze keer erg gezellig.

Jaaa: Zes Vissen

Zes Vissen
foto: Robbert Ritmeester


Met een beetje uitstel is zesvissen toch doorgegaan, met nieuwe hardware en een blije Robbert

Zes Vissen is een webkunstproject van Robbert Ritmeester, een waar ik de software voor mocht maken. Het gaat over verantwoordelijkheid, hoe veel verantwoordelijkheid kan je iemand op het Internet geven. Of misschien is de vraag, hoeveel verantwoordelijkheidsgevoel (dubbele woordwaarde) heeft een websitebezoeker ten opzichte van andere websitebezoekers en de de fysieke wereld die gekoppeld is aan de website (de eigenaar, bestelsystemen, vissen).

Al met al een fijn en uitdagend project met Robbert

Dans en Muziek: Stranger than Kindness / Still you en Autechre

Pas geleden naar bovenstaande voorstelling geweest met Marc. We hadden al de try-outs gezien in de Melkweg, maar nu was Stranger than Kindness / Still you (door Suzy Blok) zo mogelijk nog mooier en spannender.

Stranger than Kindness / Still you
© 2004 Ben van Duin

Vooral muziekaal en rafiniteit wat verbeterd in de twee dans stukken. De één met twee mannen (Martijn Kappers en Reinier Schimmel) die een broederlijke liefdesverhouding in al zijn facetten op een zeer dynamische manier wisten te vangen.
De ander was een stuk met een van de spelers van het eerste stuk samen met een vrouw (Reinier Schimmel en Kelly Hirina). Naar mijn smaak was ook dit stuk beter geworden, overigens met waanzinnig muziek van Autechre wat me de rest van deze maand heeft achtervolgt. Met recht mijn horizon verbredend.

Dan gelijk maar een stukje over Autechre. Deze twee mannen komen uit dezelfde stal als Aphex Twin, Boards of Canada, LFO en Plaid, namelijk Warp Records (coole site overigens). Ze maken al sinds begin jaren 90 uit de vorige eeuw mooie muziek. Vroeger (lees: 2002) waren ze al getipt door Mark Bensdorp, maar was ik er blijkbaar nog niet klaar voor. Nu ik zelf soms geluid maak, is deze muziek des te mooier. Volgens velen gekenmerkt als ‘kenners’ muziek, of ‘muziek om bij na te denken’, des al niet te min, mooi stukje electronische muziek.
Ik heb ook wat in hun gearlijst gekeken (maak notie van de drie links naar het refererende artikel), mooie spullen hebben de heren daar liggen. Natuurlijk konden de klassiekers Clavia, Kurzweill, Korg, Roland, Casio en Akai niet ontbreken. Vooral de Kurzweill en Max/SMP waren geen verrassingen, maar toch fijn om bevestigd te zien. Ik ben vooralsnog erg nieuwsgierig naar de eerste.

Fotos: Museum n8 2004 met p8

Mooi weer, goed werkende pijnstillers, veel mensen, goeie camera: de ingrediënten voor een geslaagde Museum n8 2004

n8 met p8
Ik heb weer genoten! Van een uurtje of 21:00 tot 01:00 heb ik op mijn Burco’tje in Amsterdam rond gebanjerd. Van Verzetsmuseum, via de trams, Hermitage Amsterdam, langs Foam (te veel mensen), langs de Appel (ook lange rij), in de Amsterdams Historisch Museum, de Beurs van Berlage en uiteindelijk de Westerkerk.
Een feest van verkenning van musea. Ik ben bang dat ik er nog veel ben vergeten, maar volgt jaar worden die onderzocht.

Vooral de openingsfeestjes zijn mij helemaal ontgaan, alsmede de echt grote musea (stedelijk en van gogh). Maar boven alles: heel gezellig. Veel mensen die gezellig in de rij gaan staan, genieten en lezen. Alle supposten erg relaxed (‘Nee meneer, u mag hier niet binnen met champagne’).

Ga snel naar de fotos

Dans, het betere vermaak

Ik ben eergisteren samen met Marc naar een dansvoorstelling geweest.

Het stuk heet Sporen van de Choreografen Leine en Roebana.

Het is een waanzinnige mooie voorstelling met een stuk of acht dansers, twee gambaviolisten (een soort zessnarige chello), een pianist en muziek van Hans Otten (iemand waarvan ik de score/ soundscapes en muziek erg waardeer). Waar het over gaat is bij moderne dans moeilijk te achterhalen, een en ander vind ik persoonlijk wat overweldigend om er een mooi verhaaltje van te maken in mijn hoofd, zo ook bij Sporen. Er waren ongeveer zes etappes onderbroken door een 10 seconde durend intermezzo van heftig geluid en wild gedans door een der danseressen. Daartussen lieten de diverse muziekanten twee maal zien en horen waar Sporen over gaat.

Enfin, ik ben er vol van en hoop via deze weg anderen te kunnen infecteren.