Category: tip van jip

Lentetip: De Balkonknijper

balkonknijper
foto: Peter Sneekes © 2005


Het is mooi weer, je wilt je bed even luchten, maar er staat ook een best straf windje langs je balkonnetje. Dus het dekbed moet vast aan de railing van je balkon, wat doe je?

Je zou dus eigenlijk knijpers moeten hebben, maar dan heel groot, omdat het anders niet over de railing (meestal een polsdikke buis) én over twee lagen dekbed (voor en achter) kan. Natuurlijk worden medewerkers van Blokker betááld om glazig te kijken na elke vraag die niet over hun complexe bonnetjessysteem gaat. Dus moest ik zelf maar wat verzinnen.

Ik ben de eerste de beste ‘klus-dump’ binnengewandeld (je kent ze wel, hamers voor een euro en ouwe tangen die je toch vriendelijk te woord staan). En jawel, bij navraag (sleutelwoord: ‘klemmen’) hadden ze de houtklemmen van hiernaast. Ik zocht eigenlijk van die metale klemmen die ze ook op de Albert Kuijp gebruiken om de kraampjes bijeen te houden, maar deze vond ik mooier en hadden ook een ronde binnenkant (psies goed voor rond de railing).

Dans: First To The Right Second To The Left en Moisture Rocket


De week, dansweek. Twee keer met Marc naar dans geweest. Twee keer een succes, maar de tweede keer (afgelopen vrijdag) een daverende.

First To The Right Second To The Left
foto: Robert Benschop

Misschien was de interesse van al de danseressen die we al van eerdere voorstellingen kenden een veeg tegen dat het mooi zou worden. De avond begon met ons die telaat waren, maar toch net optijd omdat de avond ook later begon. De inleiding werd gegeven door Marcelle Schots, zelf ook een danseres, theater maker en journalist. Een iet wat stijfjes, maar wel boeiende inleiding over de achtergrond van Neel Verdoorn en Kenzo Kusuda.

Kenzo Kusuda was als eerste aan de beurt. Met zijn danspartner Dagmar Bock speelt hij Moisture Rocket. Een ijsinwekkend emotioneel stuk. Het is een heel sterk staaltje dansen, hij nogal bonkig, maar wel lenig en zij nog een stuk flexibeler zetten een mooi stuk met grote complexiteit en zeer krachtige emoties met handen en gezichtsuitdrukkingen.

Het stuk van Neel Verdoorn First To The Left Second To The Right (ze danst niet (meer) zelf) werd uitgevoerd door Eva Maria Christ, Ingetje Wielenga, Yanaïka Holle, Anouk Cappuyns, Henna Lee, Anouk Cappuyns en Diah Ayu Ariyati. Neel verzon het als een monosex stuk, dus alleen vrouwen, volgens Marcelle een bewuste keuze omdat op die manier geen onnodige spanning of spel gezocht kan worden tussen de tegengestelde sexes. Net als het stuk van Kenzo, is de muziek ook van deze erg sterk, wellicht meer ondersteunend, maar zeker erg verzorgd.

De aftermath is bij de Melkweg altijd erg fijn, omdat je dan ook nog eens kan handje schudden met de betreffende dansers, of ze in elk geval ‘in het echt’ te zien. Het was ook deze keer erg gezellig.

XPeet op Mac OS X


Dus dan heb je net je derde jaar ‘cold turkey’ switch naar de droom wereld van Mac OS X gevierd, maar omdat je websitedeveloper ben moet je ook nog Internet Exploder voor Windloos XP testen, dus wat doe je dan?

XPeet op Mac OS X
links: OS X’ dock, onder: XP’s startmenu

Nou, doe zoals ik … Even een lijstje maken van de dingen die je wilt; mocht je jezelf geconfronteerd zien met het zeskoppige virus-zeefje van ome Bill: Windboos XP:

  • Geen extra schermen
  • Geen extra keyboards
  • Geen extra lawaai
  • Minimale ergenis

Nou, dat is best makkelijk. Ik heb een heel goedkoop barebone PCtje gekocht (relatief natuurlijk, maar in elk geval goedkoper dan die Aldi of Dell PC’s). Wat uitleg voor de gezegende kennislozen onder ons, een barebone is: een kale doos waar de PC-boer een professor en wat geheugen in prikt. Daarna heb ik die PC snel van XP voorzien om vervolgens ‘Remote Desktop’ aan te zetten. Daarna heb ik het programmatje Remote Desktop cliënt op de Mac (ook voor Linux) geïnstalleerd en klaar! Dus nu heb ik ‘op aanvraag’ Windnose XP om alles te testen wat ik wil, handig hoor.

BTW: het plaatje bij dit artikel is geen resultaat van grafische truckage, maar echt gebeurd in een levensechte situatie in de ware realiteit. De namen van personages in de chats zijn voor hun eigen veiligheid gefigneerd. ‘Peter’ heet bijvoorbeeld in dit scherm ‘Peet’, en in het echt is zijn hoofd een stuk groter en een stuk minder pluizig. Ook zijn eventuele overeenkomsten met de datum op toeval gebaseerd.

Bob Ross Rules! There…

Jawel! Vandaag zag ik hem weer sinds tijden op AT5: Bob Ross, the joy of painting

Bob Ross
Bob Ross was een schilder met een bepaalde schilderstijl (wet-on-wet) waarmee hij mensen via tv-programma’s en video’s en boeken leerde schilderen. Helaas is hij een jaar of negen geleden gestorven, maar zijn programma’s worden nogsteeds uitgezonden door AT5. Ik dacht dus dat ik er al een stukje over had geschreven, maar na raadpleging van Google, bleek dat niet het geval.

Nogmaals: Bob Ross is cool! Waarom? Omdat hij goed kan schilderen: nee, omdat hij vriendelijk is voor dieren:nee, omdat hij enorm goed verkoopt: nee. Bob is cool omdat hij zo bizar lief en jaren 70 is in zijn programma’s, zijn zalvende stem, zijn enorme ‘afro’ en zijn geweldige uitspraken. Deze combinatie zorgt ervoor dat Bob erg fijn is om te zien rond een uurtje of middennacht, als je met een lichte kegel nog even napiept van je avondje uit.

Nog wat beroemde quotes van Bob: ‘We don’t make mistakes, we make happy little accidents’, ‘Nature doesn’t like even numbers, but put in as many trees as it takes to make you happy. Trees need friends too.’. ‘This is your world; you control it. See? Maybe a little path lives right here, a happy little path.’, ‘happy little clouds’ or ‘pretty mountains’ en als uitsmijter: als iets gelukt is op het canvas: ‘There…’, briljant.